بر اساس اين تحقيقات افرادي كه برخي از دندان‌هاي خود را از دست داده‌اند نيز به دليل دشواري جويدن غذا دچار مشكل مشابهي مي شوند. در اين تحقيقات وضعيت سلامت بيش از ۱۸۰۰ داوطلب با ميانگين سني ۶۲ سال مورد بررسي قرار گرفت. اين افراد در سه گروه دسته‌بندي شدند. گروه اول حداقل ۲۰ دندان داشتند. گروه دوم كمتر از ۲۰ دندان داشتند و از دندان مصنوعي استفاده مي‌كردند. گروه سوم كمتر از ۲۰ دندان داشتند و از دندان مصنوعي استفاده نمي‌كردند. در اين تحقيقات معلوم شد ميزان مواد مغذي مصرفي گروه دوم و سوم در مقايسه با ميزان روزانه موردنياز بدن بسيار كمتر است. احتمال ضعف اين افراد ۳۲ درصد بيشتر و احتمال سوءتغذيه آن‌ها ۲۰ درصد بيشتر از سايرين بود.
استفاده از دندان مصنوعي و از دست دادن دندان‌ها موجب ضعف عضلات فك و صورت مي‌شود و افراد را در معرض خطر افتادن يا شكستن دندان‌ها قرار مي‌دهد. افرادي كه از دندان مصنوعي استفاده مي‌كنند يا دندان‌هاي خود را از دست داده‌اند، در جويدن سبزيجات و ميوه هاي داراي فيبر، آجيل و گوشت دچار مشكل مي‌شوند و اغلب از خوردن اين مواد صرف‌نظر مي‌كنند؛ در حالي كه بخش عمده‌اي از مواد مغذي موردنياز بدن از همين مواد خوراكي تامين مي‌شود. با وجود اين كه دندان‌هاي مصنوعي امكان جويدن را فراهم مي‌كنند، قدرت آن‌ها در گاز گرفتن بسيار كمتر از دندان‌هاي واقعي است و همين امر خوردن برخي از غذاها را دشوار مي‌كند. گزارش كامل اين تحقيقات در نشريه Geriatrics & Gerontology International منتشر شده است. مترجم: سپيده كاشاني
